Natale a Bari

Ph Massimo Danza

Na stòria vècchie ddò vògghie chendà
E ttanda ggènde sop’av’a penzà.
Tand’ànne ndrète abbàssce a na grotte,
Sènza fenèste e la porta rotte,
M-Mènz’a na vacche e nu ciucciarìidde,
Nasscì na notte nu Bammenìidde.

Facève fridde, stève la nève,
Iìnd’a la grotte u ffuèche non stève,
La vacche e u ciùcce cu ffiàte lore,
O Bammenìidde dèvene calòre.

A la mbrevìse nu rusce rusce
(A la mbrevìse = All’improvviso)
De stèdde n-gìile, nu fuscia fusce
(n-gìile = in cielo)
De pegherèdde, ggènd’e pastùre
Pe scì a canòssce stu criatùre.

Na stèdda grosse strate seggnàve
La bbona nove u vìinde pertàve,
Scève gredànn’a ttotte la Tèrre:
«Vu sìte frate avàst’a ffà uèrre,
Stanòtte iè nnate u Redendòre
Pe ddange a ttutte pasce e amòre!»

Ma cudd’amòre ddò no nge stà cchiù,
Non u canòssce mò la gevendù,
S’accìde iòsce e lladre e sceppatùre (sceppatùre = scippatori)
Vonne n-galère sènz’avè pavùre;
Sta ggènde non gapìssce ca la Tèrre
Sparèssce ce s’appìcce n’àlda uèrre.

Peppino Santoro
(«La Gazzetta del Mezzogiorno», Bari, 16 dicembre 1984)